از فاصله ی دور به شکل یک نوار باریک صورتی دیده می شوند ، در مز بین دریا و آسمان …
نام این پرنده ی بزرگ و صورتی رنگ با آن پاهای درازشان فلامینگو است .
فلامینگوها هم مانند بعضی پرندگان دیگر گروهی زندگی می کنند .
آن ها هر بار تنها یک بچه به دنیا می آورند .
بهتر است بگویم هر بار یک تخم می گذارند .
پدر و مادر هر دو به کمک هم از این جوجه فلامینگو نگهداری می کنند .
همه ی جوجه فلامینگوها با هم به دنیا می آیند .
با به دنیا آمدن این همه جوجه فلامینگو قشقرق عجیبی به پا می شود .
در تمام این شلوغی ها فلامینگوی پدر و مادر ، جوجه شان را گم نمی کنند .
جوجه فلامینگوها در لانه بدون حرکت می مانند .
در این مدت مادر و پدرشان به دهانشان غذا می ریزند .
پدر و مادر به فلامینگوها چیزی مثل شیر می دهند .
این شیر در اصل یک مایع غلیظ از ترکیب مواد مختلف است .
مادر و پدر این مواد غذایی را می جوند .بعد آن را با بزاق دهانشان مخلوط می کنند و چیزی شبیه شیر می سازند .
پدر و مادر تا یک ماه به این کار ادامه می دهند .
پس از آن جوجه توانایی پیدا می کند که خودش به دنبال غذا برود و غذای معمولی بخورد .
جوجه فلامینگوها یک هفته بعد از به دنیا امدن می توانند راه بروند .
این جوجه های نوپا مزاحمت هایی برای دیگران ایجاد می کنند .
مثلا ممکن است ناخواسته روی تخم هایی که هنوز جوجه هایشان بیرون نیامده اند بروند و آن ها را بشکنند .
حتی گاهی خودشان زیر دست و پای بزرگترها له می شوند و از بین می روند .
منقار فلامینگو شکل عجیبی دارد درست مثل یک صافی .
فلامینگو منقارش را در آب می کند و به کمک ان گل و لای آب را صاف می کند تا غذایش را به دست آورد .
فلامینگوها پرندگانی مهاجر هستند .
کشور ما یکی از محل های مهاجرت این پرنده است .
شش نوع فلامینگو در جهان وجود دارد که از میان آن ها دو نوع آن ها در ایران وجود دارد .
به یکی از آن ها فلامینگو و به نوع دیگر فلامینگوی کوچک گفته می شود .
فلامینگوها حدود سی سال عمر می کنند .